ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಸೌಂದರ್ಯ

ಹೂವಿನ ಸೊಬಗನು ನೋಡುತ ನೀನು 

       ಕೋಮಲವೆನ್ನುತ ಮುತ್ತಿಡುವೆ;

ಹೂವಿನ ಪೆಂಪಿಗೆ ಬಾಳನು ಕೊಟ್ಟಾ

       ಮೊಳಕೆಯ ಗೋಳನು ನೀನರಿಯೆ!

ಬುವಿಯನು ನೋಡುತ ಸೊಬಗಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿ,

       ಕವಿಯೇ, ಕವಿತೆಯ ವಿರಚಿಸುವೆ;                    

ಬುವಿಯಾನಂದಕೆ ಜೀವವನಿತ್ತಾ 

       ಕರ್ತನ ವೆದನೆಯರಿತಿಹೆಯ?

ಯುಗ ಯುಗ ಯುಗಗಳ ಯಾತನೆಯಿಂದ 

        ಜನಿಸಿತು ನಲಿವೀ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ;

ನಲಿಯುವ ಒಂದೊಂದಲರಿನ ಹೃದಯದಿ 

        ಬ್ರಹ್ಮವು ಮೌನದಿ ನರಳುತಿದೆ!

ಮುಂದಕೆ ನೋಡುವ ಕವಿಗಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ 

        ಬ್ರಹ್ಮವು ಹರ್ಷದಿ ಕುಣಿಯುತಿದೆ;

ಹಿಂದಕೆ ನೋಡುವ ಋಷಿಗಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ 

        ಯಾತನೆಯಿಂದದು ಹೊರಳುತಿದೆ!

                                     - ಕುವೆಂಪು 

                      ( 'ಕೊಳಲು' ಕವನ ಸಂಕಲನದಿಂದ )ಸತ್ಯ